Χαιρετισμός Προέδρου ΕΣΚ
Γιώργου Φράγκου
Ο Γιώργος Μαυρογένης τίμησε την Ένωση Συντακτών, όσο λίγα από τα πρώτα στελέχη της. Μέχρι το βαθύ του γήρας η σχέση αυτή και κυρίως το ενδιαφέρον του για τα δημοσιογραφικά δρώμενα, ήταν αδιάπτωτο, συνεχές, βαθύ και ειλικρινές. Η οργάνωσή μας δεν θα μπορούσε ν΄ απουσιάζει από το πρώτο φιλολογικό μνημόσυνο του Γιώργου Μαυρογένη. Και πάντα θα τιμά τη μνήμη του καθώς του αξίζει.
Πολυσχιδής καλλιτεχνική φυσιογνωμία, ανήσυχο πνεύμα, πολυτάλαντος δημιουργός, φλογερός πατριώτης μα και αγωνιστής – ενεργός πολίτης. Με δύο λόγια, μέσα σε όλα. Η δημοσιογραφική κοινότητα θα τιμά και θα θυμάται τον Γιώργο Μαυρογένη ως ένα καυστικό δημοσιογράφο, κριτή και σχολιαστή όλων των κοινωνικοπολιτικών δρώμενων. Μα περισσότερο θα τον τιμά και θα τον θυμάται ως τον πατριάρχη, ως τον γενάρχη της πολιτικής γελοιογραφίας στον τόπο μας. Ο Μαυρογένης υπήρξε εμπνευστής, καθοδηγητής, μέντορας, δάσκαλος για μια πλειάδα γελοιογράφων – σκιτσογράφων που ακολούθησαν. Το χιούμορ, η καυστικότητα, η κριτική πνοή του, η σκωπτική έφεσή του, βρήκαν άξιους συνεχιστές στις νεότερες γενιές. Και δεν συνιστά καθόλου υπερβολή να πούμε πως το αισθητικό του στίγμα παραμένει ζωντανό μέχρι τις μέρες μας και συνεχίζει να μεγαλουργεί.
Θα περιοριστώ σ΄ αυτή τη διάσταση του Γιώργου Μαυρογένη. Δεν θ΄ αναφερθώ στον εμπνευσμένο γλύπτη, στον εκφραστικό ζωγράφο, στον ευφάνταστο σκηνογράφο. Υπάρχουν άλλοι πιο επαρκείς από εμένα να το πράξουν.
Όμως, πριν κατεβώ από το βήμα, επιτρέψετέ μου, με κάθε σεμνότητα, να προσδώσω και μια προσωπική νότα στον χαιρετισμό μου. Οι πρώτες μου δημοσιεύσεις, σε ηλικία μόλις 15 χρόνων, έγιναν στην εβδομαδιαία, στην θρυλική εφημερίδα “Σατιρική” του Γιώργου Μαυρογένη. Ήταν κάποια στιχουργήματα, μερικά ευθυμογραφήματα και αποφθέγματα. Κείμενα μάλλον αφελή και ανώριμα, που ευχαρίστως όμως δημοσιεύτηκαν. Διότι, ο Γιώργος Μαυρογένης ήθελε να ενθαρρύνει τους νέους. Με κάλεσε μάλιστα και στο σπίτι του στο Στρόβολο να τα πούμε κι από κοντά. Πήρα το ταξί από την Λεμεσό και μαζί με τον επίσης συνεργάτη της “Σατιρικής” Τάσο Αριστοτέλους, φτάσαμε σπίτι του. Μας υποδέχθηκε με χαρά. Φορούσε, αν θυμάμαι καλά, μια λευκή αμάνικη φανέλα και κάτι σκιτσάριζε πάνω σ΄ ένα ξύλινο αναλόγιο που είχε μπροστά του. Παρών στη συνάντηση ήταν και ο Άντρος Παυλίδης και ο Γιώργος Στυλιανού. Πήραν μπροστά μας τηλέφωνο τον Δημήτρη Παπαδημήτρη και άρχισαν να του κάνουν πλάκα.
Τόσο ήταν το θάρρος που πήρα από αυτή την επίσκεψη, που από την επομένη κιόλας άρχισα να βομβαρδίζω τον Μαυρογένη με νέα κείμενα που έστελνα, σχεδόν καθημερινά, με το ταχυδρομείο. Έκτοτε δεν σταμάτησα ποτέ, γράφω, δημοσιογραφώ, αρθρογραφώ και συγγράφω για σαράντα χρόνια τώρα. Ασφαλώς σ΄ αυτό έβαλε το λιθαράκι του και ο Γιώργος Μαυρογένης. Θα τον ευχαριστώ αιώνια για τούτο.
